De Anatomia reformata van de dokter Steven Blankaart verscheen in 1695, in het kleine en goedkope octavo-formaat en was daardoor geschikt om als zakboekje meegenomen te worden. Het boek bevat informatie over de werking van het menselijk lichaam, hier en daar in beeld gebracht door middel van gravures.
De gegraveerde titelpagina bevat ook een illustratie. Niet van hoe het lichaam werkt, maar van hoe dat werd bestudeerd. Of liever: van hoe men wilde dat we denken dat het wordt bestudeerd. Op een tafel ligt een lichaam waarvan de huid gedeeltelijk is afgestroopt. De heer op de voorgrond kijkt triomfantelijk de lezer aan terwijl zijn scalpel op de arm van het lichaam rust. Toch trekt dit gebeuren niet de aandacht van de vijf toeschouwers rond de tafel. Zij kijken omhoog naar hetgeen waar de vrouw rechts naar wijst. Wat er interessanter was dan het opengesneden lichaam, zullen we niet weten. Achter haar staat het beeld van de God van de Geneeskunst, Aesculapius, daarachter zien we een enorme bibliotheek. Het is alsof ze zeggen wil ‘empirie is goed, maar vergeet de medische traditie niet!’